বিয়া হোৱা প্ৰায় দুমাহৰ পিছতে মোৰ ডিভৰ্চ হৈছিল৷সেইবাবে এতিয়া মোক কোনোবাই বাটত দেখিলে চৰিত্ৰহীনা নাৰী বুলি হাঁহে৷আনকি কোনোবাইটো মোক বনৰী বুলিও কয়৷অথচ মোৰ বেয়া নালাগে,খং নুঠে সেই মানুহবোৰলৈ৷কিয় জানে!যিবোৰ মানুহ মানুহৰ সমাজ বাস কৰি মানুহৰ মনটো বুজিবলৈ চেষ্টা নকৰি অকল বদনাম গোৱাৰ সুযোগ বিচাৰি ফুৰে৷সেইবোৰ মানুহ মানুহৰ শাৰীত নপৰে আৰু সেইবোৰ মানুহৰ লগত জানো তৰ্ক কৰি কিবা লাভ হ’ব৷সেইবাবে যিয়ে যি ন’কক কেলে মই গুৰুত্ব নিদি তলমূৰ কৰি সেইফালেদি গুচি যাওঁ যাৰ বাবে মই মোৰ মনটোক সুস্থ কৰি ৰাখিব পাৰোঁ৷আৰে মোৰো মনটো বেয়া লাগে কেতিয়াবা আৰু যেতিয়া বেয়া লাগে বন্ধ কোঠালিৰ ভিতৰত মুখত সোপা দি বুকু ঢকিয়াই হুকহুকাই কান্দো৷চিঞৰি কান্দিবলৈ ভয় লাগে ৰোগীয়া দেউতা আৰু মায়ে কষ্ট পাব বুলি৷তেওঁলোকে কষ্ট পোৱাটো মই নিবিচাৰো বাবে মই মোৰ স্বামীৰ লগত সম্পৰ্ক শেষ কৰিছোঁ৷কাৰণ মোৰ বাবে মা-দেউতা বাহিৰে পৃথিৱীৰ কোনো বস্তু ডাঙৰ হ’ব নোৱাৰে৷
মই মা-দেউতাৰ একমাত্ৰ ছোৱালী৷দেউতা এজন খেতিয়ক৷সৰুৰ পৰা মোৰ বাবে বহুত কষ্ট কৰিছিল৷মোক ডাঙৰ মানুহ কৰাৰ সপোন দেখি৷তেওঁ ভাবিছিল আমাৰ দৰে যাতে আমাৰ ছোৱালীজনী কষ্ট নহক৷সেইবাবেই তপ্ত ৰ’দত পৰি কপালৰ ঘাম মাটিত পেলাই লোকৰ ঘৰত দিন হাজিৰা কৰি মোক ডাঙৰ মানুহ কৰা সপোন দেখিছিল৷আৰু এদিন মা-দেউতাৰ এই সপোনক বাস্তৱতা ৰূপ দি মই এগৰাকী কলেজৰ অধ্যাপিকা হিচাপে নিযুক্তি লাভ কৰিলোঁ৷মোৰ চাকৰি হোৱা পিছদিনা মোক দেউতাই বিছনাৰ ঢাৰিপাটী তলৰ পৰা এখন ডাক্তৰ ৰিপৰ্ট উলিয়াই মোৰ হাতত দিছিল৷ৰিপৰ্টো পঢ়ি মই আচৰিত হৈ চিঞৰি উঠিছিলোঁ৷কি জানে৷ৰিপৰ্টোত লিখা আছিল দেউতা এজন কেন্সাৰ ৰোগী৷তাৰপাছতে দেউতা মাটিত ঢলি পৰিল৷মই মাৰ সৈতে দেউতাক চহৰৰ চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি কৰালোঁ৷ডাক্তৰে এদিনৰ সময় দি’লে৷যদি দেউতাৰ এদিনৰ ভিতৰত অপাৰেচন নহয়৷তেন্তে তেওঁলোকে দেউতাক বচাব নোৱাৰিব৷মই উপায়হীন৷চাকৰিটো পাইছোঁ হে ক’তনো দৰমহা টকা পাইছোঁ৷শেষত উপায়হীন হৈ ঘৰৰ মাটি দুবিঘা ওচৰৰ খুড়া এজনক বিক্ৰী কৰি মই মাৰ হাতত টকা টোপোলাটো তুলি ক’লোঁ“মই কথা দিছোঁ মা৷দেউতা সুস্থ হোৱা পাছতে মোৰ দৰমহাৰ টকাৰে আকৌ সেই মাটিখিনি ঘূৰাই ল’ম৷এতিয়া মোৰ হাতত আৰু ইয়াৰ বাহিৰে একো উপায় নাই৷”মোৰ কথাষাৰ শুনি জলজলীয়া চকুহাললৈ চায় হুকহুকাই কান্দি মোক সাৱটি ধৰিল৷
কিছুসময় পাছতে আমি ডাক্তৰৰ হাতত অপাৰেচনৰ বাবে টকা টোপোলাটো তুলি দিলোঁ৷অৱশেষত দেউতা অপাৰেচন সুকলমে হৈ গ’ল৷তাৰ প্ৰায় এসপ্তাহৰ পিছতে আমি দেউতাক চিকিৎসালয়ৰ পৰা ঘৰলৈ উভতাই আনিলোঁ৷এতিয়া দেউতা সুস্থ যদিও মাহে মাহে ডাক্তৰ ওচৰলৈ চিকিৎসা বাবে নিব লাগে৷লাহে লাহে মোৰো চাকৰিটো দৰমহা হ’ল৷সেই টকাৰে প্ৰথমে মই মাক দিয়া প্ৰতিশ্ৰুতিৰে আধা মাটি মই ঘূৰাই ল’লোঁ৷বাকী দৰমহাৰে আকৌ আধা মাটি ঘূৰাই লোৱা প্ৰতিশ্ৰুতি দিলোঁ৷এনেদৰে আমাৰ দিনবোৰ চলিবলৈ ধৰিলে৷
এদিন হঠাৎ আমাৰ ঘৰলৈ চহৰৰ এটা সম্ভান্ত পৰিয়ালৰ পৰা মোলৈ বিয়াৰ প্ৰস্তাৱ আহিল৷কথাষাৰ শুনি মা-দেউতাও সুখী হ’ল৷তেওঁলোকৰ এটা দায়িত্ব৷যিটো নিজৰ সন্তানৰ জীৱনটো গঢ় দিয়া৷সেয়েহে ঘৰৰ সকলোৱে সেই বিয়াৰ প্ৰস্তাৱ মানি লোৱাত মইও সন্মতি দিলোঁ৷
এমাহৰ পাছতে মোৰ বিয়া হ’ল৷বিয়া পাছতে মই মোৰ চাকৰিটো সুবিধাৰ্থে প্ৰবালৰ সৈতে চহৰত থাকিবলৈ ল’লোঁ৷বিয়া প্ৰায় দুসপ্তাহলৈকে সকলো ঠিকে আছিল৷তাৰপাছত আৰু কি হ’ল নাজানো৷যিটো ল’ৰায়ে মদৰ গোন্ধ পালে বমি অহা বুলি কয়৷সেইটো ল’ৰায়ে দিন-ৰাত কাটি কৰি মদ খাই নিশা দুপৰলৈকে বাহিৰত কটাবলৈ ধৰিলে৷লাহে লাহে তাৰ বন্ধুবৰ্গৰ পৰাও গম পালোঁ সি বোলে এটা মহা মদাহী৷অকল মদাহীয়ে নহয় এটা ড্ৰাগছ আসক্তিকাৰী৷এইবোৰ কথা মই গম পোৱা পাছত মা-দেউতাই গম পাই কষ্ট পাব বুলি সংগোপনে ৰাখিছিলো৷মই প্ৰবালক হাতযোৰ কৰি সেই বেয়া বস্তুবোৰৰ পৰা আঁতৰাই আহিবলৈ অনুৰোধ কৰিছিলোঁ৷অথচ সেইবোৰ ক’লে মোক চৰ গুৰ মাৰি কোঠাৰ ভিতৰত দুৱাৰ লক কৰি থয়৷ইমানবোৰ কৰা পাছতো মই তাৰ লগত একেলগে থকাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিলোঁ৷কোনোবাই কোৱা শুনিছিলো যি পত্নীয়ে স্বামীক হেনো দেৱতা জ্ঞান কৰে সেই পত্নীয়ে সুখী জীৱন কটায় আৰু মই অসুখী পত্নী৷তাৰপাছতো সুখত থকাৰ অভিনয় কৰি আহিছোঁ৷
লাহে লাহে প্ৰবালৰ মোৰ চাকৰিটো দৰমহা টকা কেইটা ওপৰত চকু পৰিল৷মই মোৰ দৰমহা টকাৰে মা-দেউতাহঁতৰ চিকিৎসা পৰা ধৰি বজাৰ-সমাৰলৈকে আধা টকা তাতে খৰচ কৰোঁ৷এতিয়া পৰা হেনো সেই খৰচো মই বহন কৰিব নালাগে৷কাৰণ মই তেওঁৰ পত্নী বোলে আৰু পত্নীয়ে সদায় স্বামীৰ কথায়ে ভাবে বোলে৷মই অতিস্থ হৈ ক’লো “সেই ভুল মই কৰিব নোৱাৰোঁ৷”
“তেন্তে তই মা-দেউতাৰ লগতে থাকিবি৷”-প্ৰবালে ক”লে৷প্ৰবালৰ কথাষাৰ শুনি মই ক’লোঁ“মোৰ মাজে মাজে সন্দেহ হয়৷মোৰ স্বামী আছে নে নাই বুলি৷কাৰণ তুমিটো মোৰ লগত থকা নথকা একে৷”
“তই ঠিকে ভাবিছ!যি ভাবিছ৷আচলতে মই তোক বিয়া কৰা নাই৷বিয়া কৰিছোঁ তোৰ চাকৰিটো আৰু এই ধুনীয়া মৰম লগা চেহেৰাটো৷মাথোঁ শৰীৰৰ তৃপ্তিৰ বাবে৷”
“ছিঃ দূৰ হ মোৰ ওচৰ পৰা৷তই যে ইমান লেতেৰা মনৰ মানুহ হ’বি বুলি মই কেতিয়াও ভবা নাছিলোঁ৷”
“মোৰ মনটো লেতেৰা নহয় চৰিত্ৰটো লেতেৰা৷এই চৰিত্ৰটো মই তোক বিয়া নকৰা দিনৰে পৰাই লেতেৰা কৰি ৰাখিছোঁ৷”
“তই কি খুজিছ?”
“মই ক’ব খুজিছোঁ মোৰ জীৱনত তোৰ বাহিৰেও আৰু আন নাৰী আছে৷”
“কি…?”
“ কিয়…?আচৰিত হৈছা নেকি?”-প্ৰবালে মই আচৰিত হোৱাত হাঁহি হাঁহি ক’লে৷
“তই ইমান নিকৃষ্ট মানুহ৷”
“নিকৃষ্ট নহয় অভদ্ৰ মানুহ মই অভদ্ৰ৷মুখা পিন্ধা ভদ্ৰ মানুহ মই৷”
“তই সঁচাকৈয়ে মুখা পিন্ধা ভদ্ৰ মানুহ৷”
“গতিকে এতিয়া তোৰ সিদ্ধান্ত৷যদি মোৰ লগত থাক মোৰ মতে উঠা-বহা কৰিব লাগিব৷আৰু কি জান!তই মা-দেউতা নামত খৰচ কৰা দৰমহাৰ আধা টকাখিনি এতিয়াৰ পৰা মোৰ হ’ব৷”
“লোভীয়া!তই কি ভাবিছ৷তোৰ মতে মই কি উঠা-বহা কৰিম আৰু মা-দেউতা নামত খৰচ কৰা টকা তোৰ নামত খৰচ কৰিম৷ভুলটো নাভাবিবি৷সেইখিনি মোৰ টকা নহয় মোৰ মা-দেউতাৰ কষ্টৰ টকা আৰু সেই টকা তোৰ দৰে নৰাধম প্ৰাষণ্ড এটা নামত খৰচ কৰি মই পাপ গোটাই ল’ব নোৱাৰোঁ৷”
“অনুৰাধা…!”
“নিচিঞৰিবি?তঁহতে চিঞৰিলে চৌপাশ লেতেৰা হয়৷”
“কি ক’লি তই?তোক আজি…!”
“বচ…!”
“আহ…!এৰি দে বুলি কৈছোঁ নহয় এৰি দে৷”
“নেৰোঁ!একেবাৰে ভাঙি পেলাম৷যাতে তই আৰু কোনোদিন কোনো নাৰীৰ গাত এই হাতখন তুলিব নোৱাৰ৷”
“আহ…!”-মোৰ গাত হাত তুলিবলৈ অহাত হাতখন ধৰি মই ওচৰতে থকা ফুলদানী এটাৰে হাতখনত মাৰি দিলোঁ৷
“তই যিমান আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈছ তাতকৈ আজি মোৰ অন্তৰখন বেছি আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈছে৷গতিকে মোৰ শেষ সিদ্ধান্ত৷তোৰ নামত লোৱা এই শিৰত সেন্দূৰখিনি কোনো মূল্য নাই৷সেয়েহে আজিৰপৰা মোৰ তোৰ লগত সম্পৰ্ক শেষ৷”
তাৰপাছতে মই মোৰ শিৰত সেন্দূৰখিনি মোহাৰি তাৰ সন্মুখৰ পৰা মা-দেউতা কাষলৈ গুচি আহিলোঁ৷
Writer:
For more Assamese stories like this, visit AssamStory .
Jorhat, the cultural heart of Assam, has taken the spotlight as India’s most trending travel…
Singapore’s vibrant waterfront has become a poignant landmark for Assamese and music lovers worldwide, as…
Business tycoon Gautam Adani visited the residence of late legendary singer Zubeen Garg to pay…
Bollywood’s perfectionist Aamir Khan and his production house have paid a heartfelt tribute to Assam’s…
Lakhs of people transformed Guwahati into a powerful sea of love and tears as they…
The musical legend Zubeen Garg’s legacy continues to shine brightly even after his untimely demise.…